Dünyamı kasıp kavuran acıyı yüreğimde taşıyorum, sırlarla örülü bir karanlık içinde kaybolmuşum. Gözlerim yorgun, ruhum paramparça. Acı, bedenimde ateş gibi yanarken, ruhum da alev alev yanıyor. Her nefeste ciğerlerime doldurduğum hava, içime hüznü çekiyor. Gözyaşlarım kuruyana dek ağlamışım, fakat içimdeki fırtına dinmiyor.
Sanki kalbim bir hançerle delik deşik ediliyor, her an yeni bir acıya uyanıyorum. Dünya etrafımda dönüyor, fakat ben durmuş, donmuş gibi hissediyorum. Yaşadığım tüm mutluluklar, hayatın güzellikleri, şimdi gözüme sadece geçmişin bir yalan gibi görünüyor. Beni bir zamanlar güldüren şeyler, şimdi acının gölgesinde kayboluyor.
Bu acı, beni içimde bir yalnızlık okyanusunun derinliklerine çekiyor. Kimse gerçek beni görmüyor, sadece dışımda yansıyan yüzümle yetiniyorlar. Herkesin gözünde güçlü ve sakin bir kadın var, ama içimde fırtınalar kopuyor. Herkesin yardım isteyeceği bir omuz aradığı bu anlarda, kimsenin fark etmediği bir yalnızlıkla boğuşuyorum.
Belki de içimi paylaşacak birini aramaktan vazgeçtim. Kendimi kapatıp, bir kabuğun içine saklandım. Her acı anında, yaralarımı kendi içimde sarmaya çalıştım. Ama artık sarsıldığım bu depremi sadece içimde hissediyorum. Dışarıda her şey normal gibi görünse de, kalbimdeki kırgınlığı kimse anlamıyor.
Belki de acı çekmek benim kaderim. Belki de hayatın zorluklarından kaçış yoktur. Ama ben yine de içimdeki bu acıya rağmen ayakta kalmaya çalışacağım. Zamanla belki yaralarım iyileşecek, belki de bu acıyı kabullenip, hayata yeni bir pencereden bakabileceğim.
Belki de en zor anlarda bile umudu tutan o ince ipliğe sarılıp, hayata tutunmaya çalışacağım. Acı çekiyorum, evet, fakat bunun beni kırıp geçirmesine izin vermeyeceğim. İçimdeki bu karanlıkla yüzleşeceğim ve onunla mücadele edeceğim. Belki de bir gün, bu acı beni güçlendirecek, içimde yeni bir umut filizi doğuracak.
Ta ki o gün gelene dek, içimdeki bu acıyla yaşamayı öğreneceğim. Ağlayacağım, yorgun düşeceğim, ama yine de ayağa kalkacağım. Belki de hayatın bana verdiği bu zorlu dersler sayesinde, gerçek gücü içimde bulacağım.
Unutma, hayatta her şey gelir geçer, acı da öyle. Belki şimdi içimde büyük bir fırtına kopuyor, ama bilirim ki, her fırtına sonunda yerini huzura bırakır. Ben de bekleyeceğim, sabredeceğim ve içimdeki bu acıya rağmen, hayatın güzelliklerine kucak açacağım.
tuğba (ağustos2023)
··
2 artı 1'leme
·1.105 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.