"Acaba hangi parçam hangi kitapta yaşayacak?"
Tümü yaşadı bu parçada-başlığa ithafen- Bitmesin dedim ki okurken o kadar da yavaş okudum. Bir kitap nasıl bu kadar mükemmel olur? 
Ahmet Ümit'imin kitaplarından sonra ilk kez bir kitabı bu kadar beğendim!
İncelemelere bakayım derken azıcık kriz geçirdim, peki konular yavaş işlemiş ve gerçekten de biraz Fuzuli'ye benzeme çabası var ama dikkat edilmesi gereken bu değil! Sonuca bakın arkadaş! Ne kadar zarif ve mükemmel...
Roman, Kanuni Sultan Süleyman'dan itibaren Tanzimat dahil Osmanlının çöküşüne kadarki tarihi bir serüveni anlatır. Fuzuli'nin Leyla ile Mecnun mesnevisinin yaptığı serüvenler, başından geçenler anlatılıyor.
Okurken bir sayfayı birkaç kez bile okudum, sen ne müthişsin! Ama yakındığım tarafı üstte de yazdığım gibi çok yoğun olması yani, 200 sayfada bitecek bir şeyi neden 400'e yaydı ki? Uzattıkça uzatmış ama kötü bir etkisi yok tabii.
Okuyun, okutturun 
İskender Pala'yı.
-"Susmanın ve izlemenin erdem olduğunu, tanıklığın gerçeği, bilginin de acıyı çoğalttığını öğrenmiştim."
-"Aşk mıdır ki boynuma takıp bela zincirini, gezdirip mecnûnleytn âleme rüsva eyleyen..."
-"Hüzün, bütün varlığıyla içimde..."
-"Amacı, sultanı aşk çölünde kendisine susuz bırakmaktı."
-"Güneşe bakınca halkın gözleri dolageliyor... Elbette ya!
O yüzü güneş olan sultanı hatırlatıyor"
-"Ve hasretine dayanacak gücüm kalmadı Leylâ!..
Gel, neredeysen!.."
-"Sevgilin, Allah'ın güzelliğinden yalnızca bir zerre taşıyordu. Şimdi o zerrenin özüne ulaşma yolculuğu başlayacak, damla denize karışıp sevgide kendini bulacak, aslına döneceksin."
-"Aşk gönlün işiydi ve onun olduğu yerde aklın yeri olmazdı. Akıldan geçmeden aşka gönle girmezdi."
·
14 artı 1'leme
·112 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.