Bana göre ilkel insan, öldürdüğü düşmanın cesedi başında, yaşam ve ölüm bilmecesine kafa yormaksızın zafer duygusunu yaşamıştır. İnsanda araştırma ruhunu ortaya çıkaran şey zihinsel bilmece değil, her ölüm değil, sevmesine rağmen ona yabancı olan ve nefret uyandıran kişilerin ölümü karşısında yaşadığı duygu çatışmasıdır. Bu durumda insan ölümden artık uzak kalamaz, çünkü ölen için hissettiği acıda bunu tatmıştır; yine de bunu kabullenmeye isteksizdir, çünkü kendisini ölü olarak düşünemez. Dolayısıyla bir uzlaşma bulmuştur: kendi ölümünü kabullenmiş, ama yok oluş anlamını inkar etmiştir; bu düşmanın ölümü söz konusu olduğu zaman inkar etmek için neden görmediği bir anlamdır.
Sayfa 91 - Öteki Yayınevi Freud Dizisi