Honore de Balzac, Fransız edebiyatının tüm inceliklerini gözler önüne seren bir mihenk taşıdır adeta. O sadece yazmakla yetinen bir yazar değildir. Maddi ve manevi olana dokunmayı, aşkın esir aldığı ruhların yüceliğini gözler önüne sermeyi çok sever ve bu konuda oldukça başarılıdır. Sözleri her zaman beni derinden etkileyen, genç yaşımda hayatıma ışık tutan yazarlardandır Balzac.
Vadideki Zambak, böylesine sevdiğim fakat hayatına dair pek az şey bildiğim bu yazarı yakından incelememe olanak sağladı. Fransız Devrimi’nin etkilerinin en yoğun hissetildiği dönemde, 18. yüzyılda doğmuş Balzac. Monarşi, Cumhuriyet gibi farklı siyasi rejimlerin hakim olduğu bu dönem Napolyon’un tahta çıkışıyla ve esir alındıktan sonra sürgüne gönderilmesiyle Fransa için tam bir yönetim karmaşası dönemi diyebiliriz. Bir dönem Paris’te hukuk eğitimi alan Balzac, bu karmaşadan dolayı gençliğinin çoğunu ailesinden uzakta, sevgiye muhtaç bir şekilde geçirmiş. Yalnızlıkla harmanlanmış hayatında yazmak onun en büyük tesellisi ve adanmışlığı olmuş.
Vadideki Zambak’ın genç Felix’i de öğrencilik yılları sefaletle, beş parasız, sevgiden yoksun geçen bir genç. Yarattığı bu içedönük karakter Balzac’a ne kadar da benziyor değil mi? Gençliğin o ilk heyecanları Felix’i sarmaya başladığında Felix kendini kuşların bir başka öttüğü, Indre nehrinin ışıltılı sularının bir başka aktığı bir cennette, Clochegourde’de bulur. Bu vadi onun beyaz ve nefis kokulu zambağının da bulunduğu yerdir. Mortsauf ailesi onun tüm hayatı olur adeta. Madam de Mortsauf’un güzelliği bu genç adamı büyüler, fakat bu erdemli kadın ailesine oldukça sadık olduğundan tutkularına gem vurabilecek güçtedir. Her fırsatta Felix’i bir anne şefkatiyle sevdiğini dile getirir, soylu çevresiyle onun Paris’in sosyete hayatına atılmasına ve yüksek mevkilere gelmesine destek olur. Henriette, Felix’in ulaşamayacağı tutkulu bir aşkın, güzel ahlakın ve yüceliğin sembolüdür.
Vadideki Zambak, okurken zorlansam da unutamayacağım eserlerden bir tanesi oldu. Edebi dili ve kullanılan duygu betimlemeleri oldukça ağır. Balzac’ın Fransız ve İngiliz kadınlarını kıyasladığı satırlar, aşka, kadınlara, ruhun yüceliğine, din ve tutkunun karşıtlığına dair söylevleri gerçekten etkileyici.
“Umutsuz sevmek de bir mutluluktur.” diyen Balzac, nihayetinde insanı derin bir çıkmaza ve acı sona sürüklüyor. İçi boş olan sevgi sözcükleri duymak mı daha iyidir yoksa ruhunu sana adamış olan birinin tek bir bakışıyla yetinmek mi? Hayatının dönüm noktası olan bu soruya cevap vermek genç Felix için hiç de kolay olmuyor. Okurken zaman zaman yeter artık vazgeç bu sevdadan dediğim, kızdığım, öfkelendiğim, üzüldüğüm bu başyapıtı herkes okumalı ve aşka bir de Balzac’ın yüreğinden bakmalı.
Vadideki ZambakHonore de Balzac · Koridor Yayıncılık · 202242,3bin okunma
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
