"Bu şey sevilmeye layık." Kafka burada, belli bir gurur da duyarak, kendi kalbini, yadsımaya hazır olmadığı bu parçayı, onu hiç kuşkusuz hiçlikle yıkılmış, süpürülmüş bir varlık gibi kendi bilincine varmaya zorlayan bu kaygı ve işkence yazgısını dile getiriyordur; demek oluyor ki bu, onu titreten korkunç bir şeydir ama bir yandan da, sevgi ya da arzu söz konusu merkezmiş gibi, içdaralmasının saf mahremiyetiymiş gibi onu bir o kadar sevilmeye layık biri kılıyordur.
Sayfa 160Kitabı okudu
·
250 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.