Söylenmemiş ve gerçekleşmemiş kaldı en yüce umudum! Ve gençliğimin tüm hayalleri ve tesellileri öldü! Nasıl katlandım buna? Nasıl iyileştim, nasıl atlattım böylesi yaraları? Nasıl kalktı ruhum yeniden bu mezarlardan?
Evet, yara almaz, gömülmez, kayaları parçalayan bir şey var bende: b e n i m is t e m i m d i r bunun adı. Sessizce ve
değişmeden yürür yıllar boyunca.
Kendi yolunu yürümek ister benim
ayaklarımla benim yaşlı istemim; yaradılışı taş yürekli ve yaralanmazdır.
Yara almaz tek yerim topuğumdur benim. Hala orada yaşıyorsun ve hep aynısın, ey en sabırlı olan! Hala kalkıp çıkarsam tüm mezarlardan! Gençliğimin iflah olmamış şeyleri yaşıyor senin içinde; yaşam gibi, gençlik gibi umut içinde oturuyorsun burada, sararmış mezar yıkıntılarının üstünde. Evet, hala tüm mezarları yıkansın sen: selam sana istemim!
Ve yalnızca mezarların olduğu yerde gerçekleşir dirilişler.
Sayfa 109 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.