Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek kitabı ile tanışmıştım şairin kalemiyle. Bazı tanışıklıklar insanın yüreğinde yer ediyor ve insan bir süre sonra yeniden karşılaşmak istiyor. İşte o karşılaşma

Bir Özlem Bir Türkü ile oldu. "Bizden ne kalır ki geriye? Bir ölenle ölebilmek Bir gülenle gülebilmek." (s. 58) Şairlerin en belirgin özelliği kelimeleri yerli yerinde kullanmaları olsa gerek. Kelime işçileri çünkü onlar.

Adnan Yücel de Türk Dili Eğitim Görevlisi. Duygular, duyguların kağıda dökülüşü ve sadelik bir araya gelince ortaya severek okuyacağımız şiirler çıkmış. Öyle çok çetrefilli falan değil. Doğrudan size, sizi anlatan şiirler... Kalemini inandığı değerler uğruna kullanan şairlere saygı duymuşumdur hep. Hassas konuları görmezden gelmeyen... "Aman buna dokunmayayım da başıma bir iş gelmesin!" demeyen: "Nazi kamplarındaki fırınlarda Bitmediyse yakılan Yahudiler Ya vurulan Filistin nasıl biter?" Peki ya her iki durumda da dünyanın kör, sağır ve dilsiz oluşu? "Binlerce göz bakar da yüzüme Gözlerim yine o gözleri arar." (s. 46) Bazen tek bir insanın olması diğer tüm insanların varlığından daha iyi gelir insana. Ve çoğu zaman bütün insanlar vardır, bir tek o yoktur. Binlerce insan dinlemeye hazırdır seni, sen ona anlatmak istersin. Binlerce insan güldürmek ister seni sen onun için ağlarsın. Binlercesi koşar peşinden, sen onu kovalarsın. Belki de sahip olamadıklarına aittir insan. Diğer türlü hayat çok kolay olmaz mıydı? Kolay olan neyin kiymeti var ki? "Ağlamakla gülmek arasında Bitimsiz bir içlenmeydi yaşam." (s. 56) Çok gülen çok ağlarmış derler. Bu hesaba göre çok ağlayanın da çok gülmesi gerekmez mi? Hayatın geri kalanında gülsek bu dengeyi anca sağlarız diye düşünüyorum. "Güldürmeyin beni ağlayamam," ve ağlatmayın, gülemem... Ağlamakla gülmek arasında bitimsiz bir içlenmeydi yaşam... Ve insan bu arada yaşayıp gitmeye çalışıyordu. "Acılara inat yaşamak zamanıdır şimdi Alabildiğine sevmek zamanıdır." (s. 66) Ne der

Nazım Hikmet Ran "Yaşamak şakaya gelmez, büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın bir sincap gibi mesela, yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden, yani bütün işin gücün yaşamak olacak." Yetmişinde bile zeytin dikmeyi öğütleyen o şairin umudundan gerek bize. Şimdi acılara inat yaşamak, alabildiğine sevmek zamanı! "Ey yangınlarla boğuşan yüreğim Dayanabilirsen eğer gel de dayan!" (s. 82) Var mı dayanmaktan başka çıkar yol? Hepimizin yegâne mücadelesi. Hatta son günlerde dillere pelesenk olan bir şarkı var: "Dayanabilirsen dayan Ali Cabbar." Acılara dayanmak deyince pür dikkat kulak veriyoruz. Yüreğimizin en derinine hitap ediyor çünkü.

Şermin Yaşar misali: Acılara Dayanma Federasyonu olsa başkanı biz olurduk. Sade, anlamlı, bir çırpıda bitecek ve sizi ölmeden mutlaka bir kez daha davet edecek bir eser. Duyguyla okunması temennisiyle...

Bir Özlem Bir TürküAdnan Yücel · Yurt Kitap · 2013598 okunma

·

2.089 görüntüleme

Piraye

@biraz_melankoli ·

10 Eylül 2023 10:46

Adnan Yücel kalemiyle tesadüfen tanıştım ve ulaşabildiğim bütün eserlerini okudum. Ulaştıkça da okurum. “Binlerce insan dinlemeye hazırdır seni, sen ona anlatmak istersin. Binlerce insan güldürmek ister seni sen onun için ağlarsın. Binlercesi koşar peşinden, sen onu kovalarsın. Belki de sahip olamadıklarına aittir insan.” Öyle güzel söylemişsin ki. 👌 Yaşamaya değer bir sürü sebebin oluyor ama insan sevdiğinin gözlerinde o huzurla ölmek istiyor. Şiirler de iyi kalemler de iyi ki var. Emeğine sağlık çok sevdiğim bir incelemeni daha okudum. ☺️🍂