Bütün bunların Mümtaz'ın gözünden kaçmadığını biliyordu. Bir gün, "Vücutlarımız, birbirimize en kolay vereceğimiz şeydir asıl mesele, hayatımızı verebilmektir. Baştan aşağı bir aşkın olabilmek, bir aynanın içine iki kişi girip, oradan tek bir ruh olarak çıkmaktır !" demişti.
Böyle bir sözü ancak karşısındakini delik deşik eden bir seziş söyletebilirdi.
Mümtaz, onun sükûtu kendisini ezmiş gibi silkindi.
- Neyin var? diye sordu.
- Hiç. Kafamı allak bullak ettin. Sümbül Sinan, Merkez Efendi, Macide; herkesin hayat hakkı. Yoruldum. Kendim olmak istiyorum artık.
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.