Merhaba, kitabı yeni bitirdim. Böyle kısa bir öykü olmasına rağmen, kitap bana birçok duyguyu dolu dolu yaşattı. Polisiye bir kurguya sahip olan kitapta şüpheyi derinlemesine hissettim. (Bu kısımdan sonra kitabın detaylarından bahsedeceğim.) Karakterlerden ilki olan Mr. Limpey'in duygularını böylesine coşkuyla yaşaması, sevinçte ve üzüntüde mantığına yer kalmayacak kadar coşması çevresindekileri oldukça boğuyor. Eşi ve komşuları bu aşırı duygulara alışmaya çalışsa da zaman zaman zorlandıkları bir gerçek. Hikaye anlatıcısı olan komşusu bu ilgiyi kendilerinden ve eşinden dağıtmak için, Mr. Limpey'in bir köpek sahiplenmesine yardımcı oluyorlar. Mr. Limpey, köpeğine aynı coşku ve aşırılıkla davranmaya başlıyor. Zamanla köpek onu yönetmeye ve her istediği yapılmaya başlıyor. Şımarık, bencil, zorba bir köpek haline dönüşüyor. Bir gün Mr. Limpey'in bir bebeği olacağı anlaşılıyor ve elbette Limpey tüm ilgisiyle bebeğe yöneliyor. Köpeğe tamamen ilgisi kesiliyor. Bu durumda köpeğin yaşadığı kıskançlık ve bebeğe karşı beslediği aşırı düşmanlık çok güzel işlenmiş. Daha kitabın sonlarına gelmeden o köpeğin evden çok uzaklaştırılması gerektiğini defalarca düşündüm.. Sanki kitaptan bir kurgu okumuyorum da komşum bana olanları anlatıyor gibi hissettim her satırda. Kitabın sonunda ise aklımda bir soru, kalbimde 'Kesin oydu.' hissiyatı ile kalakaldım. Kısa ve etkileyici bir kitaptı.

O muydu?Stefan Zweig · Zeplin Kitap · 20185,2bin okunma

·

45 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Pınar