Pınar

… ruhu öyle kırılmıştı ki sanki o kırıklardan uçup gitmişti insanlığı.
Reklam
İnsan, sevgi hissedebildiği kadar insandı, yoksa en tehlikeli hayvandı.
Sevgisizlik resmen bir hastalıktı, henüz tıp dünyasında adı konmamış, insanlığı bozan, yıpratan, dünyayı cehenneme dönüştüren bir hastalıktı ve belki de bulaşıcıydı.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Değer verdiklerimiz değil miydi “kendimizin” özü?
Reklam
Her şey ne kadar geçici ve sahteydi aslında… huzur denen şey, bu sahteliğin içinde kendimize söylediğimiz yalanlardan ibaretti, geçici olan her şey gibi.
Başkasının beğenisinde olmak kendini bilmekten çok daha anlamlı hale getirilirken aslında hayatın içi boşaltılıyor ve yaşam anlamsızlaştırılıyordu.
Üste başa bakarak insan yerine konulan bir gelenekten geliyordu insanlık, adım adım insanlığından uzaklaştırılarak.
… kadın olmak başlı başına bir ihtilaldi. Her gün bir zihni fethedip varlığını olduğu gibi kabul ettirmekle geçen, seni etten oluşmuş bir dekolte olarak görme eğilimindeki ahmaklara sınırlanırını bildirmekle devam eden, gündelik… ama sonsuza kadar süren bir ihtilal. Direnişin ta kendisiydi!
İnsan kendisinde ne varsa etrafında da o var sanırdı.
Reklam
... İlkellik şekilde değildi ki. İlkellik ehlileştirilmemiş ihtiyaçlarımızın bizleri ele geçirmesiyle başlayan, hissettiğimiz eksikliği diğerlerinin fazlalığında bulan, kıyaslarla yargılayan, şekille sınırlar koyan bir haldi ...
…kendimizden başka bir canın iyiliği için hayata yalvardığımızda doğuyordu insanlığımız.
Kaybettiğin sevgiyi senden alana hissettiğin nefret en büyük zehirdi.
Etkisi gerçek olan biri hayatımıza girdiğinde, tüm duygularda bir devrim gerçekleşirdi. Aşk en büyük duygu devrimi değil miydi zaten.
Yoklukla savaşanlara duygular fazla gelirdi.
2.528 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.