Sevemediği kitabı yarıda bırakabilen insanlar çok şanslı. Tarihi önemini bilmek ve takdir etmekle birlikte bittiği için aşırı mutluyum. Gerek karakterlerle asla bağ kuramamam, gerek şövalyeliğin saçmalığını açıklamak için 900 sayfa kadarcık uzatılmış olmasını gereksiz bulmam, gerek kadınlar hakkındaki düşünceleri (döneme göre değerlendiririm ama yine de insan bir bozuluyor) kitabı sevmemi engelledi. Sayfa sayısı, kendi bileceği iş tabii de her hikayede akıcılıktan uzaklaştığını düşünerek ıkına sıkına okudum. Stalker'da 3 saat oyuncuların yürümesini izlerken aldığım sanat sepet zevkiyle kıyaslarsam uzunluğun akıcılığı etkilemediği, aslında Don quijote'un konusunun bana göre olmadığı kanısına vararak bitirebilirim. Bir beyefendi de demiş ki "If there is one novel you should read before you die, it is Don Quixote." Nolur bu kadar kesin cümleler kurmayın, sonra 5 dakikada bir tavan izleye izleye okuyoruz kitabı. Bu arada bu bir inceleme değil. Verdiğim günlerin iç boşalması...
