Yazının başında bu kitabın bana kitap okuma sevgisi aşılayan kitap olduğunu söylemek isterim. Aynı zamanda Ahmet Ümit’in diğer kitaplarını da heyecanla okumama vesile oldu. Kitabı 11.sınıfta okudum. Kalınlığı biraz fazla gelmişti o zamanlar ama orta kısımlarına gelince elimden bırakmadan sabahlara kadar okuyup bitirdim. Bitirdikten sonra da bir süre etkisinde kaldım. Açıkçası kitabın ilk 150-200 sayfası çok fazla betimleme dolu. Bu da yarıda bırakmalara sebep oluyor. Geri kalan kısmı insanı olayın içine çekiyor ve heyecan veriyor. Bence okunmaya değer bir kitaptı. Sadece okurken sonunu kimsenin söylemesine izin vermeyin! Yoksa hiçbir anlamı ve heyecanı kalmaz.