"Artık sesini duymayacağım. Olduğum kadını, bir zamanlar olduğum çocukla bir araya getiren onun sesi, sözleri, elleri, tavırları gülüşü ve yürüyüşüydü. Geldiğim dünyayla aramdaki son bağ da koptu."
Belki de annesiyle içten içe konuşamadığı için, konuşmak istediklerini bu kitaba döktü yazar, bilemiyorum. Bana çok içten ve çok samimi geldi çünkü yazarın üslubu.
Biraz geç kalınmış bir iletişime geçme isteği sezdim kitapta. İnsanın içine işleyen bir yapısı var kitabın. Özellikle, annenin son zamanlardaki hâli tavrı.. Benim tüylerim diken diken oldu şahsen.
Okuyun ve okutturun derim.. Çok güzeldi yaa..
