Bir adam. Artık Yok...Gerçek bazen inanılmaz bir görünüme bürünür
"Ekim düşüş demektir. Baudelaire'in de korktuğu soğuk karanlıklara dalışın habercisidir. Benim gibi iflah olmaz bir tedirgine varlığın sarsılmasını, benliğin marazi bir şekilde çözülüp dağılmasını çağrıştırır."
Guy Vaes ta kitabında benliğini, kimliğini karşılaştığı her yüzde yitiren Laurent in adım adım yabancılaşma hikayesini anlatır.
Birden bire fiziksel varlığı yok sayılan, görmezden gelinen adam karşılaştığı her kişide bir başkasının varlığının ya da yokluğunun yerini doldurur. O buna razı olur. Kendine ' yaşamaktan ziyade başkaları tarafından yaşayıp yaşanmadığını' sorar.
Kendi içine hapsolmuş, içindeki labirentlerde gece ve sis içinde çıkış yolu arar. Bu arayışı bir macera şeklinde yaşar .. ''gerek uyuşukluk gerek de tamamen yapayalnız kalmış bir adamın sonunun neye varacağını görme arzusu' .. ancak korkuları da vardır, tamamen yitik olmak, tanınmaz olmak, gömülmüş olmak, ..
Her yol çıkmaz bir sokaktır. Her arayışta benliği sabun köpüğü gibi, havadaki buhar gibi elle tutulmaz, gözle görünmez olur, havada asılı kalır ; kişiliksiz bir kişi olur. Çevresinden kopuş yaşar.
***Ne zaman geçmişe dönmeye çalışsa beriki şekil değiştiriyordu; bu ölü zaman gelecekle aynı özelliklere sahipti: ..
***Kendi gözünde de ölecekti, yokluğu hiç fark edilmeden.
***Ah! Ne kadar kısa olursa olsun kendini bir yol çizebilseydi!
***Fazladan saatlerin yaşadığı bir insan olmamak! Öyle ya, yaşamaktan ziyade yaşanmıyor muydu?
"Belki de sonu mezara varmayan bir ölümle ölmüştü?"
Ve sessizlik, ..
.. sessizliğin o kadar büyük olmasının nedeninin geçmiş ve gelecek bütün akşamların sessizliğiyle yüklü olması olabileceğini düşündü.
En isteği şey zamanı ve kaderi durmak, ' saf an' o anı yaşabilmek.. kader her defasında çelme atar, kahramanımız boyun eğip, durumu kabullenmek, rıza göstermek, akışa teslim olmak durumunda kalır.
Kitapta büyülü gerçeklik izleri görünüyor.
Düşsel bir bahçede yolculuk yapar gibi ..
o havayı teneffüs etmek, tüm zerreleriyle kokuyu, renkleri, biçim ve şekilleri , bir aynada görüyormuş hissine kapılmak..
Kitap hem görsel, hem işitsel uzuvlar kullanılarak yazılmış.
Kelimeler.. o kelimeler..
O kelimeleri şöyle ifade etmek isterim.
Bir ağacı süsleyen renk renk yaprak ve çiçekler gibi, bazen solgun bazen renkli, renklerin tüm tonları mevcutmuşsacına ve uyum içinde gözleri okşayan, dallarında asılı kalmış ve orada nazlı nazlı salınıyor yaprak ve çiçeklerden oluşan kelimeler.. zamanın tozu içinde çisil çisil yağan ahmak ıslatan kelimeler edebiyat doygunluğu yaşatıyor.
çok ama çok sevdim.
Hikaye dikkat çeken diğer kahramanların masalları ve her birinin kendi masalını yazmak istemesi.. etkileyici idi. Buruk, kırık..
***Tamamen neysem o olmak istiyorum. Zaaf ve kusurlarımdan arınarak değil, eğitimin dayattıklarından, bilinci boğan ahlaki ya da ahlak dışı kurallardan kurtulmak istiyorum.
Son sözden okuduğum kadarıyla bu kitapta, ' bastırılmış duyguların geri tepmesi '
Yani gerçek bir savaş, bu savaşta yaşanan dramlar, travmalar.. olmuş bitmiş.
Ama bitmemiş. Çünkü kahramanlarımız 'yaşayan ölü '.. orada yaşananların suçluluk duygusu satır aralarında istemezken gün yüzüne çıkıyor. Yani sosyolojinin bir romanın doğuşuna katkısı ...
Benim de son sözüm şu olsun.
""Ekim: Uzun Pazar Paris'te 1956'da yayımlandığından beri her basımıyla mutlu bir azınlığın ilgisini çekti ve kitabı taparcasına seven bu kesim onu bir efsane haline getirdi."
İfade doğru olacaksa kitap yavaş yavaş, anlam ve duygu yüklü söz öbekleriyle okurunu ele geçiriyor.
Tavsiye edilir.
Olağanüstü olanı içindeki inanılmazlık yüzünden seviyorsunuz, fakat ona gerçek yaşamda var olma hakkı tanımıyorsunuz.
İyi okumalar dileklerimle..
