Busr-ı Eski Şam Kalesi Baskını
Beş binden fazla atlı asinin Eski Şam Kalesi’ni kuşattığı, Suriye Vilayet Jandarm a Komutanlığı’ndan ve Eski Şam Kayma- kamlığı’ndan telle bildirdiler. Acele olarak yetişilmezse kalenin düşeceği ilave olundu. O sırada elimde, ancak otuz beş jandarma süvarisi mevcuttu. Piyade harekâtı hem ağır olacak hem sonuçsuz kalacaktı. İdari tedbirlerle daha iyi iş göreceğime kaniydim. Oradaki jandarma bölüğü de pek zayıftı. Bir miktar cephaneyi mekkareye (yük hayvanı) yüklettim. Sırf Allah’ın inayetine sığınarak bir avuç jandarmayla hareket ettim. Yolda yaptığım tahkikat fena netice veriyor, usat miktarının mübalağasız olarak fazla olduğu ve birçok yerleri yağma ettikleri bilgisi geliyordu. Yol yarı olmuştu ve hava oldukça sıcaktı. Karşımızdan Eski Şam istikametinden müsellah (silahlandırılmış) kuvvetlerin gelmekte olduğu görüldü.Aramızda ancak bir kilometre mesafe vardı. Hemen tertiplenmek icap etti. Süvariyi attan indirdim ve atları münasipbir yere çektirdim . Gösterdiğim hat derhal tutulmuş ve şiddetli ateşe başlamıştı. Mevzimiz çok iyi ve maskeli idi. Karşımızdan gelenler şaşırdılar. Ateşleri de, çekilişleri de gayri muntazam ve zayıftı... Onlar da bize karşı kendi kendilerine göre bir plan uygulamaya koydular. Sağımızdan sarmaya çalıştılar. Ben kuvvet kaydırarak sağı takviye ettim ve ateşi şiddetlendirdim. İlerleyemediler. Açıktan sol cenahımıza zayıf kuvvet çıkardılar ama kurşun yağmuru karşısında sonuç alamadılar. Geniş bir sahada böylece ateş devam etti. Karşımızdaki kuvvetleri sığındıkları yerden kımıldayamaz hale getirdik. Halbuki elimizdeki tüfeklerin on tanesi kapaklıydı ve bunlardan üçü ateş ederken bozulmuştu. Nihayet akşama yakın kefiyeler teslim alameti olarak sallanmaya başladı. Kabul ettim, pek yakınımızda bir köy vardı. Asilerin bu köyde yerleştirilmelerini uygun gördüm.
Bunlar Serdiye aşiretindendi. Aralarında nam salmış aşiret reisi Galib-i Genç’le amcasının oğullan ve diğer ileri gelenlerin bulunduğunu anladım. Evvela bunların yanıma gelmesini söyledim. Geldiler, kendilerini bir miktar askerle köye götürdüm. Soğuk muamele yapmadım. Sonra süvarilerin tayin ettiğim yerlere yerleştirilmesini söyledim. Galib-i Gene, kendisinin asi olmadığını, hükümet emrine hizmete amade olduğunu söyledi. Ben de kendilerinin asi olmadığını bildiğimi söyledim. Bunlar iki yüz kadardı. Reislerini yanımda yatırdım. Diğerleri de vukuatsız bir gece geçirdiler.Gece görüştüğümüzde Galib-i Gene, “Sen asker oğlu askersin. Ben de güya bu aşiretlerin en tanınmış şahsiyetiydim fakat itiraf ediyorum: Bir avuç askerle beni ancak senin maharetin ve cesaretin esir almıştır. Allah’a büyük yemin ederek sizi temin ederim, ne burada, ne başka yerde size karşı hiçbir harekette bulunmam” dedi. Ben de, “Sizin mert ve asil olduğunuzu bilirim. Siz de şahsen emin olunuz, benden size bir fenalık gelmez. Buyurunuz silahınızı ve kılıcınızı” dedim. Gayri ihtiyari ağladı. Arkadaşlarının da silahlarını verdirdim. Benden müsaade alıp yanındaki bir şahsı da diğer aşiret eratı arasına gönderip tembihlerde bulundu. “Doğrusunu söyleyeyim mi, bu kadar zayıf kuvvetle bulunduğunuzu bilseydim size
teslim olmazdım; fakat işitirdim: Siz muvaffakiyetli bir adamsınız” dedi. Ertesi günü hedefine gitmek zaruriydi. Bunları yerlerine iade ettim. Biz de yolumuza devam ettik.Eski Şam’a geldiğimde kaleye eşraf, halk ve hükümet memurları sığınmış. Bizi görünce haykırışlar, sevinç gözyaşları ve, “Yaşa” sedalarıyla karşılandık. Herkes kefiye ve mendil de salladı. M emur ve halkı teskin ettim. Kaleden çıkardım, yerlerine gittiler. Meğer benim Serdiye aşiretiyle müsademeye tutuştuğumu, başta Galib-i Gene olmak üzere Serdiye aşireti cengaverlerini esir aldığımı, bazı kaçan aşiret süvarileri geceden kuşatmayı sürdüren asilere söylemişler. Onlar da yanımda büyük kuvvet var zannıyla geceden kaçmışlar ve başkaca bir yağmada bulunmamışlar.Eski Şamlılar asilere fiilen direnmiş ve hükümete sadık kalmışlar. Halkın şahsıma karşı büyük bir emniyet ve itimadı vardı. Yanımdaki kuvvetin azlığını anladıktan sonra bile bu itimatları sarsılmadı. Yağma edilen malların istirdadını (kurtarılıp geri verilmesini) benden istediler. Ben de yine Eski Şamlılardan münasip gördüğüm bazı kimselerle tezkereler yazıp aldıkları eşyaları geri istedim. İsimlerini bilmediğim bu şahıslar, yağmaladıkları malları iade ettiler ve bu eşyalar gittikten sonra halk daha da rahatladı. Burada beş-altı gün kaldıktan sonra merkeze döndüm.Yine bir gün bölgemizin şimal kısmında beş yüz kadar atlı asinin dolaştığı haber verildi. Bir tabur piyade alarak gece harekete geçildi ve ertesi sabah asilerin bulunduğu bildirilen yere varıldı. Askerin sevk ve idaresi, ordu komutanının emriyle bana verilmişti. Ateş emrini vermek yetkisi de ben de bulunuyordu. Bir bölük komutanın emir dışında hareket etmesi nedeniyle, tabur komutanlığı hakkında kanuni işlem yapmıştı. Çünkü hiç yoktan korkup kaçan ve asilerle ilgisi olmayan birkaç Arap yaralanmıştı. Burada da isyancılara tesadüf edilmedi fakat hareket iyi tesir bıraktı. Benim yaptığım böyle bir iki hareketle, isyanın umumileşmesinin önü alındı. Böylece isyan belli bir sınırın dışına çıkamamış oldu. Halbuki bu isyanı idare edenlerin gayesi hiç de böyle değildi.
·
62 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.