Aşka ilk defa bu kadar küfrediyorum
Araladığım kapılar ardında sandık dolusu, çileden çıkmış yokluğunun ağırlığını ince bir urgana asmış gibi.
Kim bilir belki de umutlarımın vasiyetiydi Eski bir kitabın arasında unutulmuş dargınlığımız.
Ah Bayım!
Söyleyemediklerim bir şiirin son mısrası gibi bazen devrik bazen ise eyleme geçemeyen son nokta gibi.
Ne acı, az sevmeleri hiç bilmedim ben
Belki de bundandır gökyüzünden mavi bir tüy gibi düşüşüm.
Göğüs kafesinin içinde atan merhametinin sesi gibi, bazen bir iç çekiş koca bir ah gibi.
Yutkunma şimdi Bayım, söylenecek o kadar söz varken bin yıllık suskunluk gibi.
Fatma ŞAHİN
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.