Evlenirken Fazıl “Kızlık soyadını da korumanı istiyorum,” demişti. Sanki bir lütüf bahşediyordu, her modern erkeğe yakışanı yaparak bir altın diş gibi medeniliğini gösteriyordu… Özlem de heyecanlanmış, mutlu olmuştu. Oysa şimdi öyle boş görünüyor ki bir erkeğin, kadının aslında başka bir erkekten aldığı kızlık soyadına böyle anlayış göstermesi. Kadının nüfus kağıdında bile erkekler çarpışıyordu. Onların hiçbir şeyine, hiçbir lütfuna, hiçbir iyilik, anlayış ya da hoşgörü gösterisine ihtiyacı yoktu artık. Soyadlarına bile. Belki boşanınca kendine bir soyadı seçer, onu alırdı. Hatta belki “Gül” olurdu. Böylece tam adı “Gül Özlem Gül” yazılırdı. Kalan ömrünü mutluluk içinde geçirmesini emreden yeni bir kimlik. Oh be!
Sayfa 59 - Can Çağdaş, 9.BaskıKitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.