Sempati, kozmosu mizaçlarımıza bağlar, en uzak şeylerin yakınlaşması ve özümsenmesi ilkesidir. Ağırları ağırlığa, hafifliği etere doğru çeker, şeyleri birbirleriyle özdeş kılar, kimliklerini ortadan kaldırır. Eğer gücü antipati ile dengelenmeseydi dünya, Aynı'nın homojen kütlesine indirgenmiş olurdu: "Tek bir mıknatısın çekimine duyulan sempatiyle" asılı kalmış olurdu.
Sayfa 80 - Metis YayınlarıKitabı okudu
··
69 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.