Yeter, bir zamanlar sonsuz mutluluğun kaynağı içimdeyken şimdi sefillğin kaynağı içimde. Bir zamanlar duygu bolluğunda yüzen, her adımını cennetin takip ettiği, bütün dünyayı sevgiyle
kucaklayabilecek yüreği olan o kişi ben değil miyim artık? Bu yürek artık ölü, içinden hiç bir coşku yükselmiyor artık, gözlerim kurudu ve insanı ferahlatan gözyaşıyla artık canlanmayan duyularım korkuyla alnımın kırışmasına neden oluyor. Çok acı çekiyorum, çünkü yaşamımın tek mutluluğunu, çevremde bana dünyalar yaratan o kutsal, canlandırıcı gücü yitirdim!
Sayfa 108Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.