Günümüz öykücülerinden birinin kitabının daha tam bana göre olduğunu görmenin sevincindeyim.Anı, o anın içindeki hissi, hissin peşinden gelerek ayağımıza dolanan geçmişi veya düşünceleri kısacık öykülerle verişini çok sevdim. Her şeyi açıklama gereği duymadan minik detaylarla anlamamızı sağlaması hatta belirsizliğin bulanıklığıyla süslemesi diğer sevdiğim yanıydı.
Kitaba ismini veren “Sardunyaların Kışı” en sevdiğim öykü oldu. Onu “Boyun Bağı”, “Balon”, “Tek Kare” ve “Dilsiz” takip eder. Öyküden beklentimi karşılayan böyle kitaplar gelsin beni bulsun
