Didem Madak El ele tutuşmuş iki kelebek gibi. Gidecektik, kaçacaktık buralardan Uzak ülkeler düşlemiştik. Grapon Kağıtları. Hayal kırıklığı, yenilmişlik, yorgunluk, acı, ölüm, ölüme rağmen yaşamak... Didem Madak, o kadar derin ve naif bir dilde anlatmış ki, yaşadığı “Anne özlemini” çok severek ve hissederek okudum. Mekanın cennet olsun. Güzel kadın. İki kendim varmış maviş anne, biri benmişim, biri mutsuz. Ben ölürsem maviş anne, mutsuza kim bakacak...
