SİVAS'TA GECEKONDULAR
Sivas'ta kerpiçten gecekondular:
Beş-on karış ancak yükselmiş yerden.
Çatıları eskimiş tenekelerden:
Bir oda, yarım sofa, bir mutfak.
Ne yol birkaç adım, ne ışık, ne su
Üstelik bir büyük yıkım korkusu.
Bölünür herkesin geceleri uykusu;
Ah insanca yaşamak...
Çömelir kapılara mahzun, hamile kadınlar
Ki hepsinin, yüzünde bir gariplik var.
Haykırır sefaleti yıkılmış kerpiç duvarlar
Dayanabilirsen gel bak...
Her sözde, her nefeste, her bakışta gam
Bütün çizgiler kaba ve bütün duygular ham
Çarmıha gerilmiş güzelim İslâm
Ama konuşmak yasak...
Kirli kirli patiskalar pencerelerde
Hasırlar, kilimler vardır yerlerde.
Ocaklara konan tencerelerde,
Ya patates pişer, yahut madımak...
Ve sonra çocuklar, yarı çıplak yarı aç
Ya birdirbir oynarlar, ya seksek, ya saklambaç..
Oyuncakları çamurdan: bebek, tekerlek, topaç
Masal kahramanları: ya cin, ya dev, ya hortlak...
Boşuna değil elbet kalbimin ezilişi
Gecekondu kanserinin yatağı, dişi.
Bir odada, sırt sırta uyuyan yedi kişi
Nerde İslâmî ahlâk?
Gecekondu: kafamızda kanlı bir bayrak...