Bir önceki kitap incelemesinde romanlarda yazarın duygu yoğunluğu ve iç konuşması yorucu geliyor diye yazmıştım.
Elime aldım yer altından notlar tamamen yazarın iç çatışmasını ve hezeyanlarını konu alıyor.
Çağırdım mı? Tezahür mü ettirdim? Yoksa çekim yasasını mı çalıştırdım bilmiyorum!
Ama hastane ortamında kendi Duygu yoğunluğun baş köşede beklerken Dostoyevski'nin iç çatışmalarını kafam kaldıracak gibi değil.....
Dedim ilk 30 sayfaya kadar...
Sonra biraz anlaşılır olmaya başladı. Bir kitabın ne zaman yazıldı, neye tepki olarak yazıldı öyle değerlendirmek lazım Ben bunu dikkate almadan başladım.
Okuyanlar bu kitabı tekrar tekrar okunacak bir kitap olarak tanımlamış ama ben okur muyum bilemiyorum.
Araştırmalarıma göre birçok filozof bu kitaptan ve yazardan etkilenerek düşünce okulu (varoluşçuluk) kurmuşlar. Bu tür kitap severler için vazgeçilmez bir kitap.
