Lokman ile Senai iyi dost idiler. Yedikleri içtikleri ayrı gitmez, birbirlerini çok sever, haklarını korurlardı. Günün birinde Senai'ye bir kavun hediye geldi. Lokman'ı çağırdı ve kavundan bir dilim keserek ona sundu. Lokman kavunu afiyetle yedi. Senai bir dilim daha kesip verdi. Onu da yedi. Senai içinden "Lokman kavunu çok seviyor anlaşılan!" dedi ve kavunu dilim dilim ona ikrama devam etti. Son dilime gelince "Bakalım nasıl bir tatlı kavunmuş?" diyerek küçük bir ısırık almak istedi. Ardından hemen tükürdü. Ağzının içini sanki ateş kaplamıştı, kavun o derece acıydı. Birkaç of-poftan sonra Lokman'a döndü:
"A benim canım. Nasıl oldu da böylesine acı bir şeyi tatlı tatlı yiyip bitirdin?"
Lokman cevap verdi:
"Ben senin elinden bunca zaman öyle tatlı nimetler yedim ki şimdi buna acı demeye utandım."
Sayfa 155Kitabı okudu
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.