Biyerde yüz lira haftalıkla çalışıyordum. Patron,
-İşler kötü gidiyor, haftalığını elli liraya indiriyorum demişti.
İkinci hafta,
-İşler daha kötü, haftalığını yirmibeş liraya indirdim, dedi.
Aradan bir ay geçmişti
-Haftalığını on liraya indirmek zorundayım, dedi.
Bakalım patron haftalığımı kaç liraya kadar indirebilecek diye merakla bekliyordum.
En sonunda patron,
- Sana hiç haftalık veremeyeceğim, dedi.
-Zararı yok patron, ben bedava da çalışırım, dedim.
O zaman patron,
-Bedavaya çalışacak kadar enayi bir adamdan bana hayır gelmez diye beni kovdu.
Benim yerime de yüz elli lira haftalıkla başka birini aldı. Bana verdiği bonservise "bedava çalışmaya da razıdır" diye yazdığından hiçbir yerde iş bulamadım.
Sayfa 60Kitabı okudu
·
68 görüntüleme
Aziz Nesin'in Meydan Saati öyküsünde yer alan bu pasaj bana günümüz ikili ilişkilerini de hatırlattı. Verilen değer yüz birimden 50 birime düştüğü anda kaçabilenler kazanır yoksa o işin sonu yaş :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.