İsmiyle müsemma bir kitap bu. Baricco sizi bir Fransız kasabası ile Japonya arasında getirip götürürken yumuşacık bir masala sarıp sarmalayacak. Herve Joncour,Avrupa’daki bir salgın yüzünden taa Japonya’lardan ipekböceği yumurtası getirmek için, bu uzun ve zor yolculuktan daha fazlasını içinde yaşayacağından bihaber, yola koyulur. Orada ipek kralıyla konuşurken onu izleyen bir çift çekik olmayan göz vardır. Başını ipek kralının kucağına koyup uzanmış bu gencecik bedenin hiçbir zaman sesini bile duymayacaktır ama çoktan anaforuna girmiştir bile. Aslında bu anafordayken ilginç bir şekilde karısına sevgisi de azalmaz. Bunun öyle sıradan bir aşk üçgeni olduğunu sanmayın lütfen çünkü Baricco yine çok zarif bir son dokunuşla hikayeyi sıradanlıktan kurtarıyor. ”Mr. Gwyn” kitabının sonundaki incelikli düşünce çok hoşuma gitmişti ve şimdi bu kitaptaki zarif dokunuşuyla yarattığı farklılığın üzerine Baricco artık benim için nahifliğin yazarı olmuştur. Benim nahif olan her şeye zaten zaafım var hele de böyle incelikli farklılıkları içeriyorsa çok daha özel oluyorlar. Çünkü şu hoyrat dünyanın içinde bunları görmek; “var işte her şeye bambaşka bakabilen, güzelliğin, kıymetin, minicik ama ışıl ışıl detaylarda olduğunun farkında olan ruhlar da var” diyebilmek insana çok ama çok iyi geliyor.

İpekAlessandro Baricco · Can Yayınları · 2017227 okunma

·

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.