Yalnızlığa alışkındı, kalabalıkların ortasında bile tek başına yaşar, kararlarını tek başına alır, kendini bir ketumiyet kalesinin içinde herkesten gizlerdi ama birçok yalnız gibi o da yalnızlığını saran, yalnızlığın parçası haline gelen evi, sokakları, şehri, insanları hep etrafında görmek isterdi. Onlar yalnızlığını azaltmaz ama yalnızlığını hayatının içine güvenilir bir halde yerleştirirlerdi, simdi alıştığı yerden koparıldığında sanki yalnızlığını da kaybetmişti, onunla birlikte kendisini de kaybolmuş, eksilmiş, güçsüzleşmiş hissediyordu.
Sayfa 34Kitabı okuyor
·
80 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.