Sabahattin Ali’nin en çok etkilendiğim kitabı.. İçine kapanık, hayatın akışında durağan olan Raif Beyin hikayesi. Onca kalabalığın içinde yalnız olan kendini tanımayan Raif Bey bir tabloyla kendini sonra kürk mantolu madonnasını bulur. Ve tüm hikaye burada başlıyor. İçinde anlamaya çalıştığı aşkı ben de onunla anlamaya çalışıyor her cümlesinde saf sevgiyi hissedebiliyorum. Bu derin sevgi kitabın sonuna kadar sürükledi beni.. Hayatın anlamını bulduktan sonra o olmadan yaşamanın verdiği boşluğu Raif Beyle ben de hissettim bana duyguları en çok geçiren kitaplardan diyebilirim.
*
"Bir kitabı okurken geçen iki saatin, ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım."