Öylesine başladığım bir kitabın derinliklerinde kayboldum. Basit olarak algıladığım çoğu şeyin yüzüme bir tokat gibi çarpmasına sebep oldu her cümlesi. Bir çocuğa sakin şefkât dolu sesle ninni söylemesine benzettim yazarın üslubunu. Öğrendiğim o kadar çok şey var ki bu kitap bir kere okunulup kenara atılacak kitaplardan değil bu yönden oldukça hassasiyet istiyor. Tekrar edilmesi gereken onlarca şey var ki. Merhamet yorgunluğu diye bir şey hiç duymuş muydunuz? Ben hissettiğim şeyin bu olduğunu bu kitabı okuduktan sonra fark ettim. Bebekliğimizde sadece karşımızdaki kişinin göz kaçırmasının ilgisizliğinin büsbütün karakterimizi şekillendirdiğini öğrendiğimde yine aynı şaşkınlığı yaşadım. Beynimiz bizi yönetir sanıyordum, oysaki biz beynimizi yönetiyoruz. Üst yol ile, üst yol her zaman mantıklı hareket etmemiz için orada bizi bekliyor. Sadece alt yol oldukça hızlı, bu yüzden duygular mantığı yener gibi görünüyor. Oysaki hâlâ vakit var, ne kadar bitmiş gibi görünse de. Biyolojik aktarımlara oldukça yer vermiş, bu manevi olan çoğu duyguya daha nesnel bakmamı sağladı. Bizi korumaya çalışan bir sistem işliyor içimizde. Bu beni çok sevindirdi açıkçası. Yani amigdala tehlike sezip bize bunu korku olarak belirti gösterdiğinde bir yerde normal olmayan şeyler var kendini koru demek. Evladım oldu bu kitap! Öğrendiğim tüm bilgileri tekrar ettikten sonra tekrardan yorum yapmam gerek. Çünkü şu an sadece yüzeysel aklımda kalanlarla bu kitabı yorumlarsam yeterince kitabın hakkını veremem. Şimdilik sindirmeye çalışıyorum.

Sosyal ZekaDaniel Goleman · Varlık Yayınları · 2007235 okunma

·

112 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

sultan tarakcı