517 syf.
10/10 puan verdi
İnsanın hayatı bir kitap olsaydı ve "bunu hangi kitapla isimlendirirsiniz" deselerdi şüphesiz listenin üst sıralarında 
Martin Eden derim; demeye de devam ederim.
Jack London 'un ölümsüz eseri...
Bir insan düşünün; hayalleri var, tutkuları var, imkansızlıklar içinde tutunduğu imkanları var, bir sevdiği var, sevemedikleri var, yok sayılmışlığı var ve tüm bu yokluk içinde muazzam bir var oluş mücadelesi var... Martin Eden; özetle bir var oluşun yine bir yok oluşla bittiği o yangından çıkan ve küllerinden yeniden doğmanın canlı kanlı örneği...
Hayat denilen o meşakkatli yolculukta ne kadar zorluk varsa yaşanmış, aslında yaşanmamış birçok şeyin olduğunu görüyoruz eserde. Toplumsal statüleri ve aralarındaki derin uçurumu bu denli gözler önüne seren eserler nadir çıkıyor karşımıza. Karşılaşmaktan ve tanışmaktan ziyadesiyle memnunum, kendi açımdan.
"O kitaplar yazılmıştı!" cümlesi, esasen geçmişi ve geleceği birbirine karıştıran, zamanında olması gereken değerin insan şöhrete kavuştuğunda artık bir değerinin olmadığını göstermesi açısından uzun bir süre çınlayacak sanırım beynimde..
Biraz Türk filmi tadında geldi, bilhassa son kısımları :)
Fakir ama gururlu genç, bir gün şöhret basamaklarını tırmanıp da onu hor gören, itip kakan, "adam" yerine koymayanları görünce ne denirse, Martin de kendi üslubuyla (belki bir Ferdi Tayfur gibi değil ama) içindekileri kusarken bir "ohh!" çektim açıkçası, neredeyse kitabı bırakma noktasına getiren bu girift yaşam sonunda düze çıkınca..
Hayatın içinde o kadar yoruluyoruz ki, dinlenmek için şartlar lehimize döndüğünde de artık o eski heves kalmıyor ya, Martin Eden de tam bunu özetledi işte. Sonunun yine denizde biteceğini tahmin eden bir ben değilimdir herhalde..
Bir 
Oblomov beni bu kadar kendine çekmişti, bunun yanına bir de Martin Eden eklendi. Bunun ikisinin harman olduğu bir ruh neye benzeyecek, göreceğiz bakalım ;)
Kütüphanemde bazı kitapları "başucu" diye tabir ettiğim şekilde tasnif etmeyi seven birisi olarak, Martin Eden de buradaki yerini almıştır.
Okumak; bir yerde ruhun tezgahını akıl ve kalp örgüsüyle dokumak demek benim için. Keyif aldım, hüznün de keyfi olur mu demeyin.
Okuyun, deneyin ;)
Not: Bu arada, içimde kalmasın:
" BURJUVAZİNİN CANI CEHENNEME! "
·
44 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.