Sağlık alanındaki modern yönetim-bakım hareketleri psikoterapi sahası için ölümcül tehditler ortaya koymaktadır.
(1) Terapinin gerçekdışı bir biçimde kısa olması, semptomları doğuran alttaki çatışmalar yerine yalnızca dışarıdaki semptomlara odaklanması gerektiği,
(2) terapinin gerçekdışı bir biçimde ucuz olması gerektiği (ki bu hem gerekli yılları derin bir eğitime yatıran ve hem de yetersiz eğitim almış terapistlere gitmeye zorlanan hastalar için cezadır),
(3) terapistin tibbi modele öykünmesi ve kesin tibbi hedefler formüle etme ve her hafta onları değerlendirme saçmalığına girmesi gerektiği ve
(4) terapistlerin yalnızca deneysel olarak geçerli kılınmış terapileri (EVT) uygulaması, böylece semptomların hafiflediğini gösteren kısa, görünüşte kesin bilişsel davranışçı tarzları desteklemesi gerektiği şeklindeki emirleri bir düşünün.
Ama psikoterapi sahasına yapılan bütün bu yanlış temelli ve korkunç saldırıların içinde hiçbiri, protokol zorlamalı terapiye yönelik eğilimden daha korkunç değildir. Bu yüzden bazı sağlık planlamaları ve HMO'lar, terapistin terapi seyri için belirlenmiş bir planı takip etmesini ve hatta her seansta planlanan maddelerin işlenmesini gerektirmektedir. Kar sağlamaya aç sağlık hizmeti idarecileri ve hatalı profesyonel danışmanlar, başarılı terapinin hasta ve terapist arasındaki ilişkinin bir sonucu olmaktan çok elde edilen veya dağıtılan bilginin bir işlevi olduğuna inanmaktadır. Bu çok büyük bir hatadır.
Sayfa 187
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.