Onayını göstermemek, karşı tarafı bir şekilde varetmemekle eşdeğerdir. Varolmadığını hisseden insan, kendini varetmek, kanıtlamak, önem verdiği kişi tarafından fark edilebilmek için, yaptıklarını daha iyi ve daha iyi yapmaya çabalar. Özen ve çaba, temelde otoritenin zaten amaçladığı sonuçtur. Ancak çabalayan taraf için, fark edilmeyen, onay almayan çabalar boşluğa atılmış gibidir. "Ne yapsam boşuna" yılgınlığı belirir. Depresif, derinden değersizlik, hiçlik yaşatan bir duygudur bu. Onaysız bir sistemde yaşayanlar kaçınılmaz olarak değersizlik, işe yaramazlık, hiçlik, boşluk duygularıyla karşılaşır, kendilerini depresif hissederler.
Sayfa 130 - Remzi KitabeviKitabı okudu
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.