Şİddetin karşılıklı ilişkileri bakımından vejetaryenlik, savaşa karşı durma; barışçılık ise et yeme kültüüne karşı durma olarak görülebilir. Bu karşılıklı ilişki, kadınlar hayvanlarla hayvanlarla bir bağlantıyı telaffuz ettiklerinde görğnğr duruma gelir. Ataerkil toplum tarafından kayıp gönderge konumuna getirilen varlıklar olarak, erkeğin insana ve hayvana yönelik şiddet edimleri arasında bağlantı kurarlar. İnadına vejetaryen sözü taşıyarak savaş halindeki bir dünyaya meydan okurlar.