Kumrunun Gördüğü, Ahmet Büke ile ikinci buluşmamız. Sait Faik Hikaye Armağanı almış kitapları okuduğum için okudum ve bu ödülü 2011 yılında almış. Seveni çok ancak ben İzmir Postası'nın Adamları'nı okuduktan sonraki hislerime döndüm. Yani sevemedim. Başkalarının bulduğu o sımsıcak hikayeleri bulamadım. Sık sık koptum metinden, dağınıklık vardı, cümleler aklıma geldikçe yazdım, akıcılığı önemsemedim tadındaydı. Bu kitabın zorlu bir okuma deneyimi sunduğu söyleniyor. Hani aslında ben zorluktan da kaçmam, ama işlemeyince olmuyor, deride kalıyor cidden ve kitabın kapağını kapattığınızda unutmuş oluyorsunuz çoktan bazı şeyleri. Aslında toplumda yaşanan olaylardan, içine dert ettiği meseleleri olan biri belli ki. İşçi ölümleri, darbe, grevler vs. Bunları kendine has bir üslup ile işliyor ancak benim uyum sağlayamadığım yer de burası oldu işte. Dili bana hitap etmedi. O sebeple sadece böyle hisseden kişiler de var bilinsin diye yazdım. Ne tavsiye edebilirim ne de zaman kaybı diyebilirim. Ama şunu söyleyebilirim ki herkesin sevebileceği bir öykü kitabı değil, ödüllü de olsa.. Ben bir kitabı teknik yönden inleyebilecek bir eğitimden geçmiş biri olmasam da uzun yıllardır kitaplarla haşır neşir olan bir okuyucu olarak bende uyandırdığı hissi yazmak istedim. Elimde bir de Deli İbrahim Divanı var. Umarım onu okurken daha farklı hissedeceğim.

Kumrunun GördüğüAhmet Büke · Can Yayınları · 2010206 okunma

·

41 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.