Canlı Devre: Durmaksızın Değişen Beynin İçyüzü
Beynimiz sürekli göz önünde olanı görmezden gelme eğiliminde.
Her an dokunma, görme, koklama, tatma vb. yollarla, beynimizi veri bombardımanına tutuyoruz ama bilinçli olarak algımızı oraya yönlendirmedikçe ya da ayakkabımızın içine bir taş girmedikçe vücudumuzun bu bölümünü görmezden geliyoruz; algılamamız için o noktada bir farklılık ortaya çıkması gerekiyor. Aksi halde beynimiz sürekli gelen verileri yorumlayarak boşuna enerji harcamış oluyor. Bu da enerji israfı demek.
Daha da somut bir örnek vermek gerekirse, retinamızı kaplayan damarları düşünebiliriz. Bu damarlar tam da fotoreseptörlerimizin önünde yer aldığından, aslında bu görüntünün gözümüzün önünde olması gerekir, yani kafamızı çevirdiğimiz her yönde, bu damarların da görüşümüze girmesi gerekirdi. Fakat bu damarların konumu değişmez ve bir değişiklik olmadığı için de beynimiz bunu görmezden gelir ve onları fark etmeyiz. Onları fark edebilmemiz için karanlıkta gözümüze belli bir açıyla ışık tutmamız ve sürekli hareket ettirmemiz gerekir. Böylelikle ışık, damarların gölgesini gözümüzün önüne düşürür ve bu beyne normalden farklı bir girdi gönderdiği için onları fark ederiz.
Dünya'yı aslında beynimizin filtresinden geçmiş halde görüyoruz. O halde bizim deneyimlediğimiz gerçeklik değil mi ya da salt gerçeklik diye bir şey var mı?
"Bu bizi çılgın bir spekülasyona götürüyor: Dünya'nın açıkça görülebilir olması gereken bazı bölümleri, bizim için görünmez midir yoksa?"
Bu kitabın en sevdiğim bölümlerinden biri "Aşk Kendi Derinliğinin Farkına Neden Ancak Ayrılık Saati Gelip Çattığında Varır?" oldu (Şimdiye kadar; henüz bitirmedim. :) ). Burada paylaştığım düşünceleri kitabın bu bölümünden edindim. Özellikle bu bölümün okunmasını tavsiye ederim. Ama kitap başından itibaren çok anlaşılır ve ilgi çekici bir düşünce akışıyla yazılmış. O yüzden bu bölüme kadar okumak da oldukça keyifliydi. :)
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
