Fetih Yargıcı, daima haklıydı ve bunu bildiğimin farkındaydı. Başıma gelenlerden kendimi sorumlu tuttuğumu biliyordu. Bunu daha önceden de biliyordu ve beni daha önce de bu konuda uyarmıştı. Ama ben, herkesi dikkate alırken en çok dikkat etmem gereken kişiye sırtımı dönmüştüm. Bütün yaptıklarına rağmen Kumral'ın gözlerinde gördüğüm taze bir acıdan başka bir şey değildi. Bakışlarına kenetlenmiş bir ihanetin ardına saklanan karamel rengi gözleri, birkaç saniyeliğine her şeyi ele vermiş gibi kendini bıraktı ve çok geçmeden yeniden donmuş bakışlar gözlerinde peyda oldu.
Sayfa 35Kitabı yarım bıraktı
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.