Nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Kitabı alırken içeriğine bakmamıştım. Nasıl olsa Şükrü Erbaş ın şiir kitabı güzeldir diye aldım. Kitabı bitirken diyorum ki güzel ne kelime. Sıfat bulamıyorum nitelemek için... Kitaba başlarken çok vurucu bir cümleyle karşılaştım. Ve yaklaşık bir beş dakika sayfayla bakıştık. Çok ağır geldi. Hem buruk hem duygulu hem çaresiz hem de memnuniyet dolu. Evet çok garipti. Cümleleri yazayım isterseniz: "Babanız içerde şiir yazıyor diye Çocuklarımı sessiz ağlattım ben." Bu cümlelerden sonra inceleme yazmaya bile elim varmıyor hala. Devamında da şairimizin ömrüne, Ömür Hanımına, kaybına yazdığı her kelimesi ağlatan şiirlerini okuyoruz. Destansı bir eserdi bence. Gerçekten bu kadar sevdiğiniz birini kaybedince ne kadar duygu hissediyorsanız hepsini betimlemişti birer birer. Umarım Hatice Erbaş bu şiirleri duyuyordur. Bu çok özel bir his olmalı. Tüm insanlık onu tanıyor ve artık onun ne kadar özel olduğunu biliyor. Bir kadının eşi tarafından bu kadar değerli hissettirilmesi zor rastlanır bir olay bence. Hayat hikayelerini bilmiyorum ama umarım yaşarken de bunu hissettirmiştir Şükrü Erbaş. Çok özel bir kitaptı benim için. Alıntılar o kadar çoktu ki yazmamaya karar verdim. Kalemine sağlık yazarımızın. Keyifli okumalar...

Yaşıyoruz SessizceŞükrü Erbaş · Kırmızı Kedi Yayınevi · 201612,9bin okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sena kymk