Böyle de yaşanabilirdi hayat. Belki böyle de yakalanabilirdi kaçırdığımı sandığım tren. Ama kaçan bir tren değildi. Benden giden ve götürülenlerdi. Içimde insanı olmayan bir taraf uyanmış, kendine yer açarken insan olan yanlarımı sindirimişti. Kimse bunu bilmiyor ya da anlayamıyordu. Ben anlıyordum.
Bu bir ilizyondu.
Bir daha eskisi gibi olamayacaktım!
Sayfa 113Kitabı okudu
·
323 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.