Amok Koşucusu
"El yordamıyla tek bir kimsenin dahi olmadığı güverteye çıktım. İlk önce tütmekte olan bacalara ve hayalet gibi görünen direklere baktım, sonra gözlerimi yukarı doğru çevirdim; gökyüzü ışıl ışıldı, içine yıldızlar serpiştirilmiş karanlık bir kadife gibiydi. Muazzam bir ışık kaynağının önüne çekilmiş bir perde gibi görünüyordu, yıldızlar ise perdede o tarif edilmesi zor aydınlığın içinden döküldüğü minik delikler gibiydi. Hiç böyle bir gökyüzü görmemiştim. Gece bu saatte, Ekvator'da seyir halindeki bir gemide bile oldukça ferahlatıcıydı. Uzaktaki adaların aromasıyla dolu havayı içime çektim. Gemiye bindiğimden beri ilk defa hayal etmeyi özledim ve bu, duygulara hitap eden bedenimi, bir kadın gibi gecenin yumuşak kucaklamasına bırakma arzusuyla birleşti. Bir yere uzanıp, gözlerimi yıldızlarla dolu gökyüzündeki beyaz hiyerogliflere dikmek istedim. Ancak, şezlongların hepsi kaldırılmıştı ve onlara ulaşmak imkânsızdı. Boş güvertede bir hayalperestin oturup hayaller kurabileceği bir tek yer bile yoktu."
Sayfa 11 - Dekalog Yayınları
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.