Emre Uçar: "-Sonsuz Büyüme Yalanı-": -Sonsuz Büyüme Yalanı- "Batmış yatırımcıların, iflas etmiş simsolardan hiçbir farkı yoktur; onların çoğu, Yalan hissesi almakla başlarına gelenleri öne sürerler hep." "Öyle mi? Peki ne yalanıymış bu?" "İlerleme yalanı. Sonsuz büyüme yalanı. 'Büyüyemezsen yok olursun' yalanı. Dinle bak. Biz kendimize güzel bir ticari ateş yaktık; fakat onun sıcaklığının keyfini çıkarmak, üzerinde sucuk pişirmek, ışığında klasikleri okumak yerine, onu gittikçe daha büyük ve daha sıcak hale getirmek gibi bir saplantıya düştük; gittikçe daha büyük, daha sıcak; derken sonunda, alevler her on beş! dakikada daha yükseğe çıkmazsa büyük bir endişe ve doyumsuzluk yaratır hale geldi. İyi de, nehir kıyısındaki hangi Bozoya sorsak, bize söyleyeceği, bir ateşi boyuna besler durursanız eninde sonunda bütün yakacağınızı bitirirsiniz ve ateş söner, ya da, ateş kontrol edilemeyecek kadar büyür ve sonunda köyleri yutar ve orada yaşayan insanları kömüre çevirir, olacaktır. Doğa, büyümeye bazı sınırlar koyar daima; her bir bireyin fiziksel büyüklüğünü de sınırlar, nüfusun büyüklüğünü de. Kapitalizmin doğanın koyduğu sınırların ötesinde olduğunu mu sanıyorduk gerçekten? Sonsuz tüketimle sonsuz ilerlemeyi birbirine mi karıştırdık yoksa? Timbuktu'da konferans veren bir Fransız, Benjamin De-Casseres, ancak 'kahkahanın dogmaya karşı zaferi'ne ilerleme diyebiliriz diyordu. Ve şimdi kutlanmaya değer bir zafer 'var' gerçekten."

"Batmış yatırımcıların, iflas etmiş simsolardan hiçbir farkı yoktur; onların çoğu, Yalan hissesi almakla başlarına gelenleri öne sürerler hep." "Öyle mi? Peki ne yalanıymış bu?" "İlerleme yalanı. Sonsuz büyüme yalanı. 'Büyüyemezsen yok olursun' yalanı. Dinle bak. Biz kendimize güzel bir ticari ateş yaktık; fakat onun sıcaklığının keyfini çıkarmak, üzerinde sucuk pişirmek, ışığında klasikleri okumak yerine, onu gittikçe daha büyük ve daha sıcak hale getirmek gibi bir saplantıya düştük; gittikçe daha büyük, daha sıcak; derken sonunda, alevler her on beş! dakikada daha yükseğe çıkmazsa büyük bir endişe ve doyumsuzluk yaratır hale geldi. İyi de, nehir kıyısındaki hangi Bozoya sorsak, bize söyleyeceği, bir ateşi boyuna besler durursanız eninde sonunda bütün yakacağınızı bitirirsiniz ve ateş söner, ya da, ateş kontrol edilemeyecek kadar büyür ve sonunda köyleri yutar ve orada yaşayan insanları kömüre çevirir, olacaktır. Doğa, büyümeye bazı sınırlar koyar daima; her bir bireyin fiziksel büyüklüğünü de sınırlar, nüfusun büyüklüğünü de. Kapitalizmin doğanın koyduğu sınırların ötesinde olduğunu mu sanıyorduk gerçekten? Sonsuz tüketimle sonsuz ilerlemeyi birbirine mi karıştırdık yoksa? Timbuktu'da konferans veren bir Fransız, Benjamin De-Casseres, ancak 'kahkahanın dogmaya karşı zaferi'ne ilerleme diyebiliriz diyordu. Ve şimdi kutlanmaya değer bir zafer 'var' gerçekten."

Sayfa 305 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu

Sirius'tan Gelen Kurbağa Tom Robbins

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emre Uçar