Savaşlar eskiden de tıpkı 20. yüzyıldakiler kadar kanlı ve korkunçtu. Ne var ki en korkunç deneyimler bile daha geniş bir bağlamda ele alınarak olumlu bir anlam kazanabiliyordu. Savaş cehennem gibi olsa da cennete bir biletti. Beyaz Dağ Muharebesi'nde içindeyim çarpışan Katolik bir asker kendi kendine: "Şu an sefalet ama Papa ve İmparator iyi bir amaç uğruna savaştığımı söylüyor, demek ki bu sefalete değer," diye düşünüyordu. Otto Dix tam tersi bir yaklaşımla anlamın tek kaynağı olarak kişisel deneyimi işaret ederek, "Acı çekiyorum ve bunun katlanılır tarafı yok, demek ki savaş korkunç bir şey. Kaiser ve ruhban sınıfı hâlâ savaşı destekliyorsa yanlış yapıyorlar," sonucuna varıyordu.
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.