Halil Cibran
Uzundu şu çepeçevre surların içinde acı çekerek geçirdiğim günler ve yalnızlık dolu geceler, bitmek bilmeyen; hem kim ayrılabilir ki acılarından ve yalnızlığından pişmanlık duymadan.
Nice parçalara bölünüp, dağılıp gitmiştir ruhum bu kentin sokaklarında. Özlemini çekeceğim nice çocuk dolanmıştır şu tepelerde, çıplak. Yüreğimde bir ağırlık, içimde bir sızı duymaksızın onlardan kopup gidebilmek zor.
Ne üzerimden çıkarıp attığım bir giysi, ne de geçmişe gömülecek bir anı, kendi ellerimle paraladığım bir ten, açlık ve susuzlukla bezenmiş bir yürektir bugün.
Yine de oyalanmamam gerek.
Herşeyi kendine çağıran deniz, beni de çağırıyor, gitmeliyim.
Geceler ne denli sıcak olursa olsun, gidememek donmak demektir. Gitmeliyim, çünkü gidememek, olduğu yerde taş kesilmek ve uysallaştırılmış bir toprağa çakılıp kalmak demektir. Götürebilsem seve seve alır götürürdüm yanımda her şeyini buraların. Ama nasıl?
Sözcükler, ne dili, ne de kendilerine kanat takan dudakları yanlarında
götürebilirler.Yapayalnız dağılırlar
boşluğa ve yapayalnız ararlar yaşamın gücünü.
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.