(Zenci Musa'nın Medine gezintisi.) Ağır ağır yürüdüğü sırada Hazreti Peygamber'in, ashab-ı güzinin gölgelerini görmek, konuşmalarını işitmek iştiyakını duyarak bakışlarıyla çevresini tarıyordu. İlk ezanın bu ışıklı diyarda okunduğunu hatırladı; biraz sonra Bilâl-i Habeşî'nin "Esselâtu hayrun mine'n-nevm" diyecek olan emsalsiz sesini duyacakmış gibi bir hisse kapıldı. Vahyin devam edişini ifade maksadıyla "Gökler burada da dile geldi." diye zihninden geçirirken sanki gaibten uzanan bir el onu okşadı; yüreğindeki titreme bütün hücrelerine yayıldı. "Ey mübarek Medine, hem Peygamberimiz'in ve hem de Allah'ın bu kadar sevgili kulunun naaşını bağrına bastığın için mutlaka diğer şehirler seni kıskanıyordur. Fakirsin; göz kamaştırıcı eserlerle donatılmış büyük şehirlerin yanında çok mütevazisin; ama kesinlikle hiçbir şehir senin kadar sevilmedi; senin kadar övülmedi; hasretle anılmadı; rüyalara girmedi..."
Sayfa 282Kitabı okudu
·
149 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.