1994’te Ruanda’da sekiz yüz bin kişinin acı bir şekilde hayatını kaybetmesine neden olan ve “her ne hikmetse” tarih boyunca “Batılı ülkelerin ekseriye seyirci koltuğunda” yer bularak izlediği katliamlardan birini anlatmış Lukas Bärfuss Yüz Gün’de.
Irkçılığın, adaletsizliğin, sömürünün tillahını görmüş “eli hamur karnı aç insanların” kıtası Afrika’daki bu gidişata tepki olarak oluşturduğu ana karakterle aktarmış düşüncelerini.
David(ana karakter) Ruanda'da otuz yıldır faaliyet gösteren İsviçre Kalkınma ve İşbirliği Teşkilatı'na katılarak ülkenin başkenti Kigali'ye gelir. Teşkilat mensuplarının mevcut iktidarla aralarını iyi tutmaya çalışarak, etliye sütlüye bulaşmadan sürdürdükleri faaliyetlerin# rutinliğinden kısa zamanda hayal kırıklığına uğrar, teşkilatı ve kendi işlevini sorgulamaya başlar.
Kendimce pek çok düşünceye saldı beni bu metin. Ana karakterin ismi David mesela.
Yahudi inancında Kral olarak kabul edilen Davut, Kitab-ı Mukaddes'te “David” ismiyle anılır. Tanah, Eski Ahit ve Kur'an'da bahsi geçen savaşçı dev Golyat düşmanıdır.
Davud ile Golyat’ın savaş arenasındaki meşhur düellosunun anlatıldığı hikayenin verdiği mesaj şudur; “dev”ler esasında göründükleri kadar güçlü değildir, yenilmez sanılanlar da yenilmez değiller. Buradaki “dev” ile kastedilen kimi zaman iri cüsseli bir savaşçıdır, kimi zaman bir diktatördür, kimi zaman da yenilmez sanılan ordulardır.
Belki de yaşanan vahşetin hem tanığı hem de bilfiil suç ortağı karakterine sırf bu yüzden David demiştir, kim bilir?
Her dem savaşacak Golyatlar var ne de olsa.
Yüz Gün
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.