Bosnalı Amir Filistinli Muhammed Kıyıya vuran Suriyeli Aylan bebek... Adı, sanı, kimliği ne olursa olsun, tek "suçu" yaşadığı coğrafyada doğmak olan sayısız masum! Değişmeyen tek şey, insanların kör, sağır, dilsiz oluşu! Medeni geçinen ülkelerin iki yüzlülüğü, riyakarlığı! Ne der

Aliya İzzetbegoviç "Bunu hiç unutma evlat: Batı hiçbir zaman medenî olmamıştır ve bugünkü refahı; devam edegelen sömürgeciliği, döktüğü kan, akıttığı gözyaşı ve çektirdiği acılar üzerine kuruludur." Batı... Bir insan bir yöne nefret duyabilir mi? Duyuyormuş demek! Kendi menfaatleri için dünyayı yerinden sallayan ülkeler sayısız insanın ölümüne, kadınların tecavüze uğramasına, masum çocukların kurşuna hedef olmasına göz yumuyor! Göz yummak... Bu bile çok masum. Destekliyor! - Kaç yaşındasın ki? +Ne yapacaksınız takvim yaşımı? Kendimle ilgili bildiğim bir şey var ki ruhum bedenimden yaşlı.

Aziz Sancar bir twitinde der ki: "Ukrayna’da insanlık ölüyor deniyor. Doğru ama eksik. Çünkü o insanlık; Afrika’da aç bırakılmış, Bosna’da tecavüze uğramış, Doğu Türkistan’da unutulmuş, Filistin’de terk edilmiş, Çeçenistan’da görmezden gelinmiş, Hocalı’da duyulmamış, Irak’ta aldatılmış, Myanmar’da yakılmıştı.”

Ben Amir - Savaşın Unutulan Çocuğu Kör, sağır, dilsiz dünyanın yaralı, kimsesiz bıraktığı çocuklardan... "Ben sadece hasarlı biriyim. Ben sadece ruhu yaralı biriyim." (s. 114) Çığlıkları çaresiz kalmış annelerin susmaya mahkûm bırakılmış çocuklarından... "İçimde suskunluğumdan inşa edilmiş koca bir dağ var." (s. 16) Sistematik olarak tecavüze uğrayan, henüz 13-14 yaşlarında, kendileri de çocuk denebilecek, kimisi engelli annelerin baba adı yerine yalnızca bir çizgi bırakılan kin tohumlarından... Ben, Amir. Savaşın unutulan çocuğu. Hatırlanması gereken zamanda hatırlanmayan coğrafyanın yalandan yası tutulan çocuğu. Eserin kimi yerlerinde okurken dayanamayıp elinden bırakmak zorunda kalıyor insan. İncir Kuşları'nı okuyanlar bilir, Bosna'nın hikayesini okumak kolay değildir. "İçim hâlâ yaralı. Bosna'yım ben!" (s. 119) Komşusunun tecavüzüne uğrayan Bosna, Çocuklarını dünyanın gözü önünde kaybeden Bosna, Türklüğü ve Müslümanlığı nedeniyle yerle bir edilen Bosna! Dünyanın üzerinde koca bir lekeyim ben! Kendilerini aklamaya çalıştıkça gün yüzüne çıkan bir leke! Eserin başında bir satır: "Gerçek bir hayat hikayesinden esenlenerek yazılmıştır." Bir kadının ağzından Bosna Savaşı, Bir çocuğun ağzından savaştan geriye kalanlar... Bölüm aralarında yazarlardan, şairlerden satırlar, mısralar: "Gecesiz sabahlara -Uykular öksüzü- Bir çocuk uyanıyor Bu da bir acıdır."

Şükrü Erbaş "Bu kent öldürüldü diyorlar Kurşuna dizildi bir gece yarısı Hayaletler geziniyormuş şimdi Sokak aralarında ve caddelerde."

Ahmet Telli "Sevgim acıyor," diyor

Turgut Uyar Eseri okuduktan, dünyada olanları gördükten sonra her bir yerim acıyor benim. Çocukların gözyaşları ile sulanan dünyada ne mümkün başka türlüsü... Ne der bir yazar: "Çocuklara işkence yapılan bu dünyayı sevmeyi, ölünceye kadar reddedeceğim." İmzalı olarak geldi eser, "Mikail Balcı'ya Sinan AKYÜZ ve Ben, Amir'den en içten dileklerimle..." Bir imza da yüreğimde kaldı, Amir'den, Amina Terziç'ten, Filistinli Muhammed'den, Aylan bebekten. Okunsun, Okutulsun, Aynı acıların tekerrür edip durduğu dünyada acılar artık son bulsun!