Fosse, Melankoli ile Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazanmış Norveçli bir yazar. 
Üçleme ve 
Sabahtan Akşama daha önceden basılmış romanlarıydı.
Nobel, Fosse okuma isteğimi daha çok arttırdı. Üçleme ile başladım.
Adından da belli olacağı gibi üç bölümden oluşan, keskin hatları ve geçişleri olan, zamansal zıplaması bol olan, efsanevi bir roman. Uyanıklık, Olav’ın Hayalleri, Gece Yorgunu ise üçlemenin bölümleri. Genel itibariyle Alida ve Asle adında toy iki gencin aşkı ve bir yere ait olma hislerini anlatıyor.
Diğer yorumlarda da okuduğum gibi “Doğu efsanesi” tadında bazen.
Yazar bilinç-akışını keskin kullanıyor. Özellikle ikinci ve üçüncü bölüme adapte olurken birkaç kez kafamda oluşan sorular ve anlamsızlıklar oldu. Okudukça ve olaylar geçtikçe yazarın tüm olayları bir şekilde bağladığını fark ettim. Fakat
bazı durumların gerçek nedenini veya o durumun gerçek olup olmadığını bilemiyoruz tabii. Ucu açık yazıyor.
İçerik ve muallakta bırakmayla Agota, noktalama ve yazım tekniği ile de Saramago’yu anımsatıyor.
Özellikle son bölüm beni etkiledi. Karakterler arası konuşma, aileyi anlatma oldukça güzeldi. Soğuk ve buruk bir roman. Bazı kısımlarda çok merakla sayfaları çevirdim, bazı kısımlar da ise oldukça durgunlaştım.
Norveçli yazarlar, bir acayip. Bu yanları da oldukça güzel. Otobiyografik izler taşıdığını okudum ama emin değilim. Belki de kurguda oluşturduğu aile kendi ailesi ile paraleldir.
Okunur.
·
108 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.