annabel lee.
Yıllar önceydi, yıllar yıllar önce,
Deniz kıyısındaki
O diyarda bir genç kız yaşıyordu
Bilirsiniz adını, ANNABEL LEE; –
Düşünmezdi hiçbir şey benim olmaktan başka,
Sevmekten başka beni.
Ben çocuktum o çocuk o deniz ülkesinde
Sevdik birbirimizi
Aşktan büyük daha özge bir aşkla
Ben ve canım Annabel Lee –
Bir sevda ki gökte uçan melekler
Kıskanırlardı bizi.
Ve bu yüzden yıllar ve yıllar önce
Deniz kıyısındaki
O diyarda soğuk bir rüzgâr esti buluttan
Dondu canım Annabel Lee
Soyluydu, hanedandan biri gelip götürdü,
Bırakıp gitti beni
Bir mezara gömdüler o diyarda
Deniz kıyısındaki.
Pek hoşnut değillerdi sanki gökte melekler,
Kıskanmışlar mıydı onu ve beni; –
Evet! Buydu nedeni (herkes bilir yaşayan o diyarda
Deniz kıyısındaki)
Bu yüzden esti gece o dondurucu rüzgâr
Böyle öldü Annabel Lee.
Aşkımız uzak aşktan güçlüydü, ötekiler
Bizden yaşça ileri –
Bizden başça ileri –
Niceleri; ne gökteki melekler,
Ne deniz dibi cinleri
Ruhumu ruhundan ayıramadı onun
Benimdi hep Annabel Lee; –
Ay ışır hep onunla düşler taşır, düşlerimde
Güzelim Annabel Lee;
Gece yıldızlar doğar gözleri ışığında
Güzelim Annabel Lee;
Böyle bütün geceler uzanıp dinlenirim
Sevgilimin, eşimin, bir tanemin yanında,
Mezarının yanında deniz kıyısındaki –
Uğuldayan denizin kıyısındaki.
Sayfa 6
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.