Zaman zaman, sevişme bitip de yalanlarımın o soğuk yüzüyle yüzleşince, gözyaşlarına boğulurdum. Böyle anlarda, ben paramparça ruhuma ağlardım; o ise gözyaşlarımın yaşadığımı zannettiği bu gerçeküstü öykülerin şokundan kaynaklandığını düşünürdü. İçimdeki masumiyeti ve kanayan benliği, bu kadar saklardım, işte ondan...
Yalana bir defa batınca, geri dönüşün yoktur...
Sayfa 35 - TEKİN YAYINEVİKitabı okudu
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.