Burada, insanların arasındaki duvar incedir ve eğer sessizce dinlersem, neler olup bittiğini duyabiliyorum. Greenwich köyü de öyledir. Bu, birileriyle fiziki olarak yakın olmakla ilgili değil çünkü bu hissi kalabalık bir asansörde veya trafiğin yoğun olduğu saatlerde metrodayken duymuyorum herkesin dışarıda yürüyüş yaptığı sıcak bir gecede veya sinema salonunda otururken bir hışırtı oluyor ve bede- nim bir an için birisine değiyor ve ben o anda bir ağacın derinlerdeki kökü ile gövdesi ve dalları arasındaki bağlantıyı hissediyorum. Böyle anlarda etim sanki inceliyor ve sıkılaşıyor ve onun bir parçası olmak için hissettiğim dayanılmaz açlık beni gecenin karanlık köşelerinde ve çıkmaz sokaklarında bir şeyler aramaya sevk ediyor."
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.