Ah, Küçük Prens'im!
Senin o üzüntü dolu hayatını yavaş yavaş anladım böylece. Uzun bir süre günbatımındaki tatlılık tek avuntun olmuştu. Bu ayrıntıyı dördüncü gün öğrendim. Ne demiştin bana o sabah?
"Günbatımını çok seviyorum. Hadi gidip bir gün batımı görelim."
"Ama beklemek gerek..."
"Neyi?"
"Güneşin batışını."
Sayfa 30Kitabı okudu
55 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.